Regenseizoen is begonnen

Ben je nog geen twee weken weg en dan is het er ineens: het regenseizoen. Gisteren dacht ik de hele middag dat het ging regen en toen kwamen er aan het einde van de middag een paar druppeltjes uit de lucht. Dus ik dacht, als een echte Piet Paulusma, dat ik door had hoe het werkte. Toen ik vanmiddag ging lunchen in de rijstvelden, liet ik mijn helm aan mijn scooter hangen en liet ik mijn, reeds vanaf het begin van mijn reis aangeschafte, poncho in het bagageruim van mijn scooter. Na mijn ervaringen van gisteren dacht ik niet dat het zo'n vaart zou lopen.
Op het gemak naar het restaurant gelopen en heerlijk genoten van het uitzicht. Later sloot een van de vrijwilligers zich bij mij aan en hebben wij samen geluncht. Ondertussen hadden wij nog plannen gemaakt voor de rest van de middag. Maar toen ging het fout. Wij waren ongeveer halverwege de terugweg toen zij in de verte op een plaatselijk bui wees. Wij nog heel onnozel, wat bijzonder dat het hier nog niet regent. Nou, dat was van zeer korte duur. Binnen 1 minuut begon het te gieten. Gelukkig konden wij nog net een Warung (klein restaurantje) in vluchten. Daar hebben wij minimaal een uur lang naar bellen van druppels moeten kijken. Het is niet meer opgehouden met regenen, maar toen het iets minder hard regende zijn wij naar onze scooters gelopen. De rest van de plannen zijn letterlijk in het water gevallen. Ik heb mij terug getrokken op de kamer waar ik een heerlijke lazy sunday afternoon had. Volgens de laatste berichten hebben jullie ook een soort van regenseizoen, dus gedeeld leed..... 
Beetje jammer dat tijdens mijn verblijf in Australië mijn was is zoekgeraakt. Normaal noteer ik altijd wat ik meegeef, maar deze keer niet. In ieder geval zijn mijn twee Sjaki shirts weg en een broek die ik toch al niet mee terug wilde nemen. Er zijn wel mensen die ik er blij mee had kunnen maken. Ik had een heel boze Gede in mijn kamer, die volgens mij de medewerkers van de laundry service over de toonbank getrokken had. Misschien dat ik eindelijk volwassen word, maar ik bleef heel kalm en heb hem gerust moeten stellen. Hij kon uiteindelijk weer lachen toen ik hem op de poppen wees die ik voor Sjaki-tari-us had gekocht. De mannen hadden ze heel schattig op mijn bed neergezet. Hij vond ze net echt lijken. Ik verdenk ze ervan dat ze er stiekem mee hebben zitten spelen. Nu ben ik aan het hosten in de Warung van Sjaki. Het is eindelijk droog, dus ik hoop dat er veel mensen komen.