Back home!

Lieve mensen,

Dit is het laatste blog voor wat deze trip betreft. Gisteren ben ik na 2,5 uur vertraging veilig geland op Schiphol. Ik weet nog dat wij drie kwartier later zijn vertrokken uit Kuala Lumpur, maar waardoor de rest van de vertraging is ontstaan, is een groot raadsel. Waarschijnlijk tegenwind of zoals ik denk te licht beladen. Op Schiphol moest ik eerst een kwartier lopen naar de paspoort controle. Ik ben zo blij dat ik flink geïnvesteerd heb in een goed rijdende trolley. Bij de paspoortcontrole hebben ze tegenwoordig een geavanceerde zelfscanner, net zoiets als bij de AH. Ziet er super gelikt uit, maar werkt nog niet zo snel. Eigenlijk helemaal niet, want de poortjes werden na drie minuten gesloten en wij werden gewoon weer op de ouderwetse, persoonlijke manier gecheckt. De koffers zouden bij bagageband 22 aankomen. Zouden! Na een wandeling van een kwartier en een paspoortcontrole van minimaal 10 minuten zou je denken dat de koffers netjes klaar zouden liggen. Er kwamen koffers, maar die waren van de bemanning. Ik raakte aan de praat met vrouw die uit Auatralie kwam met haar man en dochter. Haar man was zo bijdehand om te vragen waar de koffers bleven. Hem werd ingefluisterd dat de koffers nog in Kuala Lumpur stonden. En dat wij de verloren bagage bij band 17 of band 2 konden melden. Zonder de andere passagiers te melden wat er aan de hand was, zijn wij ertussenuit geglipt en snel naar het dichtstbijzijnde kantoortje gerend. Die wilden ons niet helpen omdat zij niet de afhandeling deden voor Malaysian Airlines. Dus wij als een gek naar band 2. Dat was drie hallen verder en weer was ik blij met mijn trolley die zich braaf achter mijn aan liet manoeuvreren. Ondertussen was ik al een paar keer gebeld door Anneke, die samen met haar dochter en mij ouders, mij op stonden te wachten. Bij het kantoortje waren een aantal mensen voor ons, maar niet van onze vlucht. Praktisch als altijd vroeg ik of wij al wat voorwerk konden doen en dus hadden wij het formulier al ingevuld voordat wij aan de beurt waren. Intussen waren er nog een paar mensen van de KL-vlucht gearriveerd. Bij bagageband nummer 22 waren ze nog steeds niet geïnformeerd en wij wisten inmiddels al dat de kelders leeg waren. Na de aangifte, licht bepakt de laatste controle door gelopen. Daar wachtte mij een warm welkom! Terwijl honderden mensen boos stonden te zijn bij bagageband 22, zat ik aan de koffie met Anneke, Iris en mijn ouders. Misschien niet helemaal netjes dat wij de anderen in onwetendheid hebben achtergelaten! Maar na die lange reis, wilde ik snel naar huis! 

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik heb genoten van jullie reacties en lieve, bemoedigende woorden. Het heeft mijn periode in Indonesie zeker verrijkt en er voor gezorgd dat ik met volle teugen heb kunnen genieten van deze bijzondere periode. De wetenschap dat ik terugkom naar een plek waar ik zoveel lieve mensen om mij heen heb, zal mijn terugkeer zeker makkelijker maken. Ik hoop jullie snel in levende lijve te zien! Op een heel mooi jaar!

Liefs, Angelique