Andijviestamppot

Soms, als je lang genoeg van huis bent (ik duidelijk nog niet) verlang je naar eten van thuis. Zo ook een van de vrijwilligers die een zakje gehaktkruiden van haar moeder gekregen had. Ze verlangde al weken naar Andijviestamppot, dus het moest er nu maar eens van komen. De hele dag was de stamppot het gesprek van de dag. Alle ingrediënten werden uit den treuren besproken, dus het moest goed komen. In de supermarkt vond ik nog paneermeel (op z'n Indonesisch paner mail) die ik voor het grote evenement nog even langs bracht. Ik was nog nooit in de Homestay van de meiden geweest en ik lieg niet als mij tot 4x toe verteld is dat ik nog maar honderd meter hoefde te rijden. Na minstens 700 meter en toen ik het echt niet meer wist, bleek ik vooe de Homestay te staan!
Ik dacht 's avond gewoon aan te kunnen schuiven, maar dat pakte anders uit. Sorry, ik ben zo gewend dat er voor mij gekookt wordt. Voor een paar euro heb je namelijk de meest heerlijke maaltijden in Ubud. Maar het gezamenlijk koken was echt superleuk. 
Wij hebben eerst 3 kilo aardappelen geschild (met steakmessen). Best veel voor 6?mensen. Daarna de andijvie op stelen gesneden. En tot slot 1 1/2 kilo gehakt op smaak gebracht. Klinkt tot nu best eenvoudig. Maar laat nu net de keuken van de Homestay niet de meest uitgebreide keuken zijn. Er zijn maar 2 gaspitten, een paar gammele pannen, kruidenrekje hebben ze nog nooit van gehoord en ander keukengerei was beperkt. Ongelofelijk dat die mensen hier hele maaltijden kunnen bereiden.
Toen de aardappelen op stonden kwam de oma des huizes de boel even checken. Ik kreeg een korte uitleg in gebarentaal hoe ik met een vork de deksel van de pan kon halen en hoe ik vervolgens met een speciale lepel de aardappelen weer uit de pan kon halen. Levensgevaarlijk, maar ja!  Zij doet het ook iedere dag zo, dus waarom wij dan niet.
De ballen, met de kruiden van moeders, gingen in een oud aluminium bakpannetje. Het is ongelofelijk dat de meiden zo'n goed resultaat hebben behaald met zo'n aftandse pan. Vergeet niet dat de temperatuur in de keuken ervoor zorgde dat het zweet met stralen langs ons lijf liep. En dan moet je de stamppot ook nog "stampen" met een vork! Maar met een knap staaltje teamwork is het ons gelukt om een oerhollandse stamppot op tafel te toveren.
Toen was het moment eindelijk daar! Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien met een bordje andijviestamppot als Chiara. Ik moet toegeven het smaakte goed. Het is wel vreemd om met tropische temperaturen zo'n zware, winterse kost naar binnen te werken. Mijn buik moest er even aan wennen. De eigenaresse van de Homestay kwam ook nog even poolshoogte nemen. Op de vraag of ze een gehaktbal wilde, antwoordde ze dat ze al vol zat. Uit beleefdheid nam ze toch een klein hapje, om vervolgens de rest van de bal op te eten. Ze wil nu het recept! Al met al een oergezellig oer-Hollands avondje!