Kerst op Nusa Lembongan

Een van mijn meest favoriete eilanden is Nusa Lembongan. Het is er betrekkelijk rustig en nog redelijk authentiek. Hoewel het toerisme hier ook al heel wat sporen heeft achtergelaten. Zo zijn de zeewierplantages, die je normaal gesproken al bij aankomst in de haven kon zien, totaal verdwenen. Erg jammer, want het was altijd erg mooi om te zien hoe het verwerkingsproces verliep. Voor die mensen goed te begrijpen, want het is loeizwaar werk: in de zee en vol in de zon met de zeewierplantjes in de weer zijn is niet niks! 
Op Nusa Lembongan is het erg rustig, om 11 uur moet je hard zoeken om nog een bar te vinden die open is. Dus een prima plaats om bij te komen van het nachtleven op Gili Trawangan. Ik moet bekennen dat ik dan ook niet zoveel heb gedaan. 
De middag voor kerstavond zat er ineens een Amerikaan op mijn terrasje die mij meevroeg voor een soort van kerstdiner. Hij was die middag ook weer iemand tegen gekomen die hem had uitgenodigd. Zo is het waarschijnlijk bij iedereen gegaan en daardoor zaten wij ineens aan tafel met 10 mensen van 7 nationaliteiten. Tussen de buien door zijn wij naar een fantastisch club aan het stand gereden en hebben wij van een heerlijke kerstmaaltijd genoten.
De volgende morgen werd ik beroerd wakker en het regende flink! Ik zou gaan duiken, maar heb afgebeld. Zou ik normaal niet doen, maar het vooruitzicht op een klein bootje  en dan totaal niet fit, maakte mij niet blij. Ik was trouwens blij dat ik überhaupt kon gaan duiken, ik had dus weer geld! Eerste kerstdag veel geslapen, een massage genomen en mijzelf getrakteerd op westers eten. Ik was een beetje dom voor wat betreft het avondeten. Ik had een pasta uitgezocht bij een mooie strandclub. Ik was niet helemaal bezig met kerst, maar toen ineens wel. Allereerst werd ik achterin het restaurant neergezet, waar de serveerster niet van mijn zijde week totdat ik besteld had. Toen keek ik eens om mijn heen en zag alleen maar kerstvierende stelletjes en gezinnen. De band begon met zoetsappige kerstballads en toen was mijn besef er wel. Het is kerst! Ik heb er niet lang in hoeven vertoeven, want binnen vijf minuten had ik mijn eten. Ik was nog steeds niet lekker, dus ik vond het wel prima. Terug in het hotel was er nog steeds geen licht. Vanwege de regen lag de stroom er al een tijdje af, maar het is die avond ook niet meer terug gekomen. Ik lag half 9 in bed en werd midden in de nacht wakker omdat het licht ineens weer aanging! Gelukkig had ik voor mijn vertrek naar de eilanden een powerbank gekocht en kon ik mijn telefoon/ wekker opladen. Ik zou de volgende dag namelijk gaan duiken. Na een nachtje flink zweten, was ik fit genoeg om te duiken.
Het duiken was best pittig. De eerste duik omdat de stroming vrij sterk was en de tweede duik omdat per diepte de temperatuur van het water flink verschilde. Ondanks de lange en dikke wetsuit had ik het behoorlijk koud en ik moest nodig plassen. Dit komt omdat er tijdens het duiken extra druk op je blaas komt te staan. In Indonesië hebben ze geen toilet aan boord van de boot, dus moet je aan het trapje van de boot gaan hangen en je wetsuit zover naar beneden doen dat alles vrij kan stromen. Best gênant. 
Na het duiken een aantal foto's op mijn iPad gezet. Dit ging niet helemaal goed. Ik heb alle foto's van mijn sd-kaartje gewist. Thanks Apple dat je niet een extra waarschuwing hebt ingebouwd. Ik ben nu op zoek naar iemand die informatie op een sd-kaart terug kan halen!!
Na een biertje bij zonsondergang, die op Nusa Lembongan zijn een van mijn meest favorieten, en een diner aan het strand ben ik nog een drankje gaan doen met de moeder en zus van een van de vrijwilligers. Zij waren toevallig ook op het eiland. Helaas was Chiara er niet bij omdat ook zij niet lekker was!
De volgende dag per boot en taxi naar Seminyak.