Erop uit!

Nadat ik zaterdag mijn blog had bij gewerkt, heb ik mijzelf getrakteerd op een vers gebakken stokbroodje met mozzarella. Toch altijd net even jammer dat ze er mayonaise tussendoen, dus net niet perfect. Het restaurant steunt een goed doel. Als ik daar eet, kunnen er twee mensen een doktersconsult krijgen. En ik ben de beroerdste niet: ik eet graag voor een goed doel!

Daarna op de scooter gesprongen om de buurt een beetje te verkennen. Doel was de beroemde rijstvelden Tegallalang zo'n 8 kilometer van Ubud. En zoals altijd, gaat hier niets zoals je verwacht. Zo moest ik halverwege stoppen om dametjes met offers over te laten steken. Wij vinden eendjes al bijzonder! Ze waren bij een ceremonie geweest en ik heb geen idee wat ze gingen doen. Helaas geen foto's omdat mijn telefoon in mijn nieuwe rugzak zat. Verder komt er van alle kanten verkeer. Het is niet raar om even op de verkeerde kant van de weg te rijden als je daar toevallig moet zijn.

Op bestemming aangekomen kreeg ik even een cultuurshock. Blij dat ik het gevonden had, kreeg ik tijdens het parkeren direct een paar postkaarten onder mijn neus gedrukt. Toen ik ze weigerden te kopen, werd ik uitgefoeterd. Nou, toen kon die schat het natuurlijk helemaal vergeten. Sorry, er zijn dus nog geen kaarten onderweg. En het ligt helemaal buiten mijn schuld. Daarna werd ik ongeveer bij iedere stap die ik zette aangesproken door een verkoper. Wat dat betreft is het in Ubud een stuk relaxter. De enigen die je daar lastig vallen zijn de taxi chauffeurs. Maar die kan ik tegenwoordig in het Indonesisch vertellen dat ik al een motorbike heb: saya punya sepeda motor.

Tussen alle souvenirs door heb ik toch nog wat foto's van de rijstvelden kunnen maken. Helaas zijn de rijstvelden momenteel niet op hun mooist. Wie weet in december. Op de terugweg boodschappen gedaan. Ja, ook dat gaat gewoon door. 

's Avonds op stap geweest met een van de andere vrijwilligers. Het was Halloween en er zijn hier mensen die dat zeer uitgebreid vieren en zich helemaal uitdossen. Zelfs Avatar was er. Beetje sneu voor hem dat ik het niet direct herkende. Kwam denk door zijn baard. Bij thuiskomst had ik onverwacht bezoek van een minimaal 5 centimeter grote kakkerlak. Hij zat gezellig tussen mijn toiletspullen en ik heb hem met alle spuitbussen die ik in mijn kamer kon vinden aangevallen. Helaas had ik niet direct de goede en heeft het arme dier nog een half uur op zij rug liggen creperen. Je mag hem niet doodtrappen want dan laat hij zijn eitjes vrij. Inmiddels heb ik een adequate spuitbus gekregen van het hotel.

Zondag had ik een relaxte dag met een massag en yoga. En met Ankie heb ik een paar uur geluncht. Helaas was het zwembad weer kapot. Ankie heeft gedreigd dat haar vrienden, die vandaag komen, een ander hotel zouden boeken als het niet gemaakt zou worden. En guess what? Het zwembad is gerepareerd. Zo werkt dat helaas hier!