Eerste werkdag

Selemat pagi,

Het verhaal bij de eerste werkdag heeft even op zich laten wachten omdat ik bij het zwembad aan de praat raakte met Nicky uit Australië en Ankie uit Zweden. Tijdens het eten werd ik uitgenodigd om aan tafel te komen zitten bij twee oudere dames. Een ervan is 76 en woont permanent in Ubud. Ondanks haar versleten heup hebben we een dansje gedaan op een reggae nummer. En zo gaat de dag snel! 

Maar goed. Mijn eerste dag op een nieuwe school. Veel te vroeg stond ik klaar met mijn nieuwe schooltas (thnx Anneke, Jessica, Erna en Lida) om als een van de eerste op school aan te komen. Vandaag mocht ik mee kijken bij juf Rina in de Bintang groep (tevens de naam voor de Indonesische versie van het Heiniken bier). Zou dat de reden zijn dat ik dit zo'n leuke groep vind?

We begonnen met drie kinderen en langzamerhand druppelden er nog twee binnen. Deze groep heeft een Indonesische leerkracht en assistent en er werkt tevens een vrijwilliger uit Nederland. Een aantal dingen zijn heel herkenbaar. Zo gebruiken ze in de klas dezelfde picto's, dezelfde gebaren en wordt de time timer gebruikt. Wat wel even wennen is, is dat veel activiteiten op de grond plaatsvinden. Ik moet bekennen dat mijn zitvlees hier niet op ingesteld is en ook aan lenigheid ontbreekt het mij als het gaat om langer dan drie minuten in de lotushouding te zitten.

De ochtend begint met het aansteken van wierook boven een offer en daarna wordt er gebeden. Mooi om van dichtbij te zien hoe de Balinezen met het geloof bezig zijn. Na het zingen en schrijven was het tijd voor het eten. En raad eens wat er op het menu stond? Nee, geen dino koeken, Liga milkbreak, piet piraat biscuit, Hello Kitty reep of smoeltjes. Gewoon rijst natuurlijk! Sommigen eten het met de hand en anderen leren met een lepel eten.  De gym wordt binnen gegeven omdat het buiten te warm is. En het is momenteel echt heel warm. Vooral als je een uniform aan moet. Op weg naar de gym werd ik bijna geraakt door een kledder rijst die een leerling van boven naar beneden spuugde. Tja, ook hier zijn er kinderen die zich anders gedragen dan wij normaal vinden.

Ik had geluk, gisteren was er een leerkracht jarig geweest en daarom werd er een verrassing georganiseerd. Alle klassen (drie in totaal) werden bij elkaar verzameld. Er werd gezongen voor de juf en de kinderen en wij kregen taart! Daarna was het tijd voor de kinderen om naar huis te gaan. Morgen ga ik bij een groep kijken waarbij de kinderen heftigere handicaps hebben en daardoor minder kunnen. Ik ben benieuwd hoe dat is. 

Iedere werkdag lunchen wij met alle leerkrachten, assistenten en vrijwilligers. Er staat een heerlijke Indonesische maaltijd klaar die met de hand gegeten wordt. Het valt niet mee om eraan te blijven denken dat ik vanaf nu mijn billen met links moet afvegen.

'S Middags bij de tieners gekeken. Die zijn al heel zelfstandig en leren meer praktische zaken. Ik dacht een boze jongen met down syndroom op te beuren met een stukje stroopwafel (van jou Roos), maar dat werd niet in dank afgenomen. Hij smeet het stukje boos weg! Don't mess with a downy! En dat geldt voor meerdere kinderen met down hier. Het voordeel is, dat je snel nieuwe woorden leert zoals zit, nee, werken, goed, lekker enz. 

Na een loeihete dag is het heerlijk thuiskomen in mijn Melrose place met zwembad. Hierover de volgende keer meer. Excuses voor de minder goede foto's. Deze worden gemaakt met mijn mobiel en die heeft niet zo'n goede flits.